“Piramida… Një herë e një kohë në të ardhmen!” është slogani i ri, që do të thotë se tani është koha për të ringjallur godinën si qendrën e madhe kulturore”, – thotë Erion Veliaj, kryebashkiaku i Tiranës, gjatë ceremonisë së rihapjes së Piramidës. Ata që jetojnë në Tiranë e dinë që qyteti ynë nuk fle kurrë.

Mund të gjeni të gjitha llojet e bareve, pub-eve, diskove, karaoke dhe muzikë live për të rinjtë dhe Piramida tani do të shërbejë si një qendër kulturore që do ta mbajë qytetin të zënë gjatë natës. Dizajni i ri Piramida ruajti emrin dhe strukturën. Megjithatë, ai u shndërrua në një park masiv me një grup kutish shumëngjyrëshe të shpërndara brenda dhe përreth ndërtesës origjinale që tani strehon dhoma për festivale dhe ngjarje, studio, zyra fillestare, inkubatorë, bare dhe restorante. Disa kuba do të shërbejnë si pika takimi dhe klasa ku të rinjtë shqiptarë do të mësojnë falas lëndë të ndryshme teknologjike.

Fasadave të pjerrëta të ndërtesës janë shtuar shkallë, duke lejuar turistët dhe qytetarët vendas të ecin në të gjithë ekspozitën e ish-diktatorit, të shohin pamjen nga lart dhe të bëjnë foto dhe video. Me një Samit të BE-së dhe inaugurimin zyrtar të godinës si një fakultet arsimor i aksesueshëm për adoleshentët shqiptarë nga TUMO më 16 tetor, Piramida po ia kthen zyrtarisht njerëzve. Arkitektët e MVRDV projektuan strukturën e re, ndërsa AADF dhe Bashkia e Tiranës e financuan atë.

Historia e Piramidës

Piramida ka një histori kontradiktore që kur u ndërtua. Ajo u përurua më 14 tetor 1988, si mauzoleumi i diktatorit, Enver Hoxha. Forma e piramidës është projektuar nga një grup arkitektësh të udhëhequr nga vajza dhe dhëndri i diktatorit. Ndërtimi filloi në vitin 1986 dhe përfundoi në vitin 1988. Vërtet shërbeu si mauzole për Hoxhën deri në vitin 1991, pas së cilës u bë qendër konferencash dhe panairesh. Si simbol i komunizmit famëkeq, ajo u rezistoi disa përpjekjeve për t’u shkatërruar nga qeveritë e mëparshme. Ajo është përdorur edhe si bazë e NATO-s gjatë Luftës së vitit 1999 në Kosovë.

Për shumë vite njihej si Qendra Ndërkombëtare e Kulturës Pjetër Arbnori, e përdorur si vend konferencash dhe panairi, qendër transmetimi etj. Pavarësisht përpjekjeve për ta shkatërruar këtë godinë, shumica e shqiptarëve ishin kundër atij shembjeje. Ajo u dallua si një pjesë e shquar e arkitekturës dhe një trashëgimi e komunizmit. Ndërtesa ka tërhequr gjithmonë turistë në mbarë botën, edhe pse ata sapo kanë fotografuar ndërtesën e jashtme pa pasur mundësi të hyjnë brenda. Fëmijët e përdornin atë për t’u ngjitur në majë të saj.

Dizajni i ri e mbajti atë pjesë si një vend ngjitjeje për të treguar disi triumfin e brezave të rinj kundër diktaturave. Shqiptarët mund të kthejnë objekte të historisë së errët në përdorim. Për ne është e lehtë të falim sepse jemi më të përqendruar të largohemi nga “E sotmja” dhe të presim me padurim të ardhmen. Ne jemi njerëz optimistë.